De warme zachtheid van mijn bed 

herbergt een verraderlijke zwaarte 

die alles naar zich toe trekt. 

Het is er veilig. 

Het is er alleen. 

Alleen zijn is veilig. 

Alleen zijn voelt eenzaam. 

Veilig zijn voelt eenzaam, hoezeer 

mijn geliefden ook de hand uitreiken 

om mij weer de wereld in te brengen.

Schrijvend vind ik 

mezelf

mijn geliefden

en de wereld

weer terug.