De kajuit ruikt naar nazomer

Voorbij het veldboeket op de kleine tafel

glimlacht een warm welkom

Mijn ballast laat los

Ontroering rolt over mijn wang

Mijn hart nestelt zich in een hoekje

en stort zich uit

Achteraf ben ik bezorgd om de schipperin:

heist ze tijdig de zeilen

wanneer de woordenvloed

haar ruim

overspoelt?

PS: ze is oké:

en blij dat ze even mijn

veilige haven mocht zijn