Zelfs als mijn hoofd wil vergeten

herinnert mijn lichaam

zich alles nog scherp...

Wanneer ik tegen mezelf zeg dat het oké is

en mijn zenuwen een ander verhaal vertellen

Wanneer ik weet dat ik hier veilig ben

en de haren in mijn nek toch steigeren

Wanneer ik thuis kom in zijn armen,

en mijn hartslag op de vlucht slaat

Wanneer een deur dicht slaat met de wind 

en ik ineen krimp omdat het klinkt als de echo van gevaar

Wanneer ik val en breek, 

en alles wat ooit heelde opflakkert en mij onderuit haalt

Wanneer ik opsta 

en vergeten littekens mijn dag besmeuren

Wanneer ik een nieuwe dag tegemoet kijk 

en ik mezelf eraan herinner: 

je bent hier, je bent nu, je bent veilig...

...gelooft 

mijn lichaam 

dat

nog 

altijd

niet