Blog, Gedichten, Schilderijen, Tekeningen
Veerle Roos
Ze volgde als kind al kunstacademie, schreef zodra ze kon schrijven gedichten, maar stopte daar mee eens ze volwassen werd. Een achttal jaar geleden pikte ze de draad weer op en sinds kort geeft ze als vrijwilliger schrijf- en schilder workshops in en rond Mechelen. Met het initiatief ZachtereWereld.com biedt ze een platform aan andere artiesten om met hun kunst naar buiten te treden.
"Enkele jaren geleden ging ik in therapie, en ontdekte dat dat moeilijker is dan het lijkt. Praten lukte niet/soms/een beetje... Verhalen genoeg, maar tranen teveel en woorden tekort. Tot ik opnieuw begon te schrijven en tekenen: gedichten, tekeningen en schilderijen stroomden uit mijn potloden en penselen en vormden de basis van waaruit ik opnieuw leerde praten en voelen.
Doorheen alle sh*t en trauma’s blijft de roze draad dezelfde: ik weiger om toe te geven aan de ‘dark side’. Ik zal zelf mijn cookies wel bakken; en thee zetten; en onder een dekentje kruipen...
Sindsdien heb ik gemerkt dat ik niet de enige ben die schrijven en creativiteit inzet om een herstelproces te ondersteunen."
Onderweg
Helen
Zeg mij, hoe te helen
van een wond
door duizend sneden
anders dan ze
stuk
te ontleden
en achteraf
weer aan elkaar
te smeden
Onderweg
Dampkring
In de dampkring van de liefde, hou ik mezelf staande, reik ik naar de blauwe hemel, bewaar ik met al mijn zintuigen de liefste herinneringen in een dun, plat doosje.
Wanneer het onzichtbare patroon van stikken en verbranden zich herhaalt, schop ik de mistige gedachten onder de aarde en zoek ik op de tast naar een kuur om mijn uitgemergelde hoop nieuw leven in te blazen, tot ik opgelucht mijn kop weer boven water kan steken.
naar het licht
Kust
In mijn schoen een half duinlandschap
Zou ik hem tegen mijn oorschelp zetten en zien
of ik het hoor ruisen?
Op mijn tafel de buit van een
middagje brandingslenteren
In mijn haar een lichte golfslag
In mijn hart alle tinten zee
Op mijn lippen proef ik nog even de rust
Onderweg
Als ik durfde
Ik vergeef u
en ik eis het recht op om mijn verhaal te vertellen
Ik vergeef u
en mag zeggen dat ge mij beschadigd hebt
Ik vergeef u
en ik mag vinden dat ge mij in de steek gelaten hebt
Ik vergeef u
én ik mag bepalen
in welke mate ik nog in staat ben
om u in mijn leven toe te laten
Veilig
De warme zachtheid van mijn bed
herbergt een verraderlijke zwaarte
die alles naar zich toe trekt.
Het is er veilig.
Het is er alleen.
Alleen zijn is veilig.
Alleen zijn voelt eenzaam.
Veilig zijn voelt eenzaam, hoezeer
mijn geliefden ook de hand uitreiken
om mij weer de wereld in te brengen.
Schrijvend vind ik
mezelf
mijn geliefden
en de wereld
weer terug.
Warchild
Hoe kan een verwond kind
niet beginnen haten
als zijn oceaan van lijden botst
tegen een wereld van onverschilligheid?
Overlevenden van een oorlog,
verlangend naar een thuis,
voeren oorlog tegen kinderen:
En noemen hén de monsters!
In elk monster
zit een verwond kind
gekwetst door een monster dat
ooit een verwond kind was.
Kijk niet weg!
Bescherm kinderen
tegen haat en geweld.
Verhef je stem!
En voorkom dat kinderen zich
telkens opnieuw moeten
afvragen waar de monsters
vandaan kwamen.
naar het licht
Augustine
De kajuit ruikt naar nazomer
Voorbij het veldboeket op de kleine tafel
glimlacht een warm welkom
Mijn ballast laat los
Ontroering rolt over mijn wang
Mijn hart nestelt zich in een hoekje
en stort zich uit
Achteraf ben ik bezorgd om de schipperin:
heist ze tijdig de zeilen
wanneer de woordenvloed
haar ruim
overspoelt?
PS: ze is oké:
en blij dat ze even mijn
veilige haven mocht zijn
door het donker
Geheugen
Ik kies er niet voor
om in het verleden te leven
Maar zolang ik
blijf doen alsof het verleden
niet nog in mij leeft
kan ik er niet aan ontsnappen
Zelfs zonder gedachten
weet mijn lichaam
nog precies
wat er pijn deed
en zet het zich schrap
voor de volgende klap
naar het licht
Snowflake
Heb de moed
een sneeuwvlok
te wezen!
Laat je maar zacht
onder dwarrelen
Schuil en nestel
in zachte hoop
tot het dooit
en dwaal dan
je hoofd uit
de lente in
Onderweg
Muziek
Muziek als medicijn.
Hetzij vrolijk dansend tussen bomen waar de noten tuimelen in het groene gras, terwijl roze en gele bloemen bloeien, tot de blaadjes en het bloed in mijn oren fonkelen op het ritme van rock 'n roll,
hetzij in een donkere kamer, weggedoken met een koptelefoon, mijn wonden likkend onder een warm dekentje in een zacht bed met naast mij een zwarte hond die lieve kusjes geeft, tot de sterren opnieuw schitteren in de nacht en het kind in mij met een glimlach naar huis terugkeert en haar tong uitsteekt naar de man met de zeis.
Onderweg
De stilte breken
Ik ben zo gewend
om mijn woorden
in te slikken
dat ik dreig
te stikken
telkens ik
mijn waarheid wil spreken
Ik moet de lucht
- in - en - uit -
mijn longen dwingen
zodat de stilte
niet blijft steken
in mijn keel
Onderweg
I was not…
I was not angry and bitter:
I was sad and hurt!
And all those things
that I did not want to be,
piled up inside me until it started
leaking from my pores and
bursting out from between my seams.
As I am slowly feeling
every feeling of the child
that I buried deep inside me,
I am giving me space to cry and heal,
I am unlearning all the harsh lies
that life has taught me
and I am learning what it is like
for the very first time
to really - just - breathe.
